Microplastics zijn minuscule stukjes plastic die in zee terecht kunnen komen en het milieu schade kunnen toebrengen. Menselijk gedrag is in grote mate verantwoordelijk voor de plasticvervuiling.

De laatste jaren vragen de jonge generaties om een duurzamer gedrag dat zowel het privé-leven als het bedrijfsleven betreft. Duurzaamheid is een actie die erop gericht is een evenwicht te vinden tussen de groeiende economie, de bescherming van het milieu en sociale verantwoordelijkheid.

Elk jaar komt een aanzienlijk deel van het plastic afval, dat in microplastics uiteenvalt, samen met door de mens gemaakte microplastics in het milieu terecht. Bronnen van microplasticverontreiniging zijn onder andere textiel, banden, algemeen afval, producten die microplastics bevatten, en apparatuur/producten die in de visserij, de landbouw en de industrie worden gebruikt. Als microplastics vrijkomen, blijven ze lang in het milieu aanwezig, omdat ze zeer resistent zijn tegen (bio)afbraak.

Terwijl mariene microplasticvervuiling de aandacht heeft getrokken van zowel het publiek als beleidsmakers, hebben recente rapporten over de alomtegenwoordigheid van microplastics in de lucht, bodem, sedimenten, zoet water, planten, dieren en delen van het menselijk dieet, de bezorgdheid vergroot (Milieu- en gezondheidsrisico’s van microplasticverontreiniging, wetenschappelijk advies – Europese Commissie).

VOORSTEL VOOR EEN REGELGEVENDE DEFINITIE VAN EEN MICROPLASTIC ONDER BEREIK

Microplastics verwijst naar een materiaal dat bestaat uit vaste polymeer-bevattende deeltjes, waaraan additieven of andere stoffen kunnen zijn toegevoegd, en waarbij ≥ 1% gewichtsprocent van de deeltjes (i) alle afmetingen 1nm ≤ x ≤ 5mm hebben, of (ii), voor vezels, een lengte van 3nm ≤ x ≤ 15mm en lengte/diameterverhouding van >3. Polymeren die in de natuur voorkomen en niet chemisch zijn gewijzigd (anders dan door hydrolyse) zijn uitgesloten, evenals polymeren die (bio)afbreekbaar zijn.

De term microplastics verwijst dus meestal naar de totaliteit van de sub vijf-millimetergrootteklasse van deze materialen, ook al worden verschillende categorieën meegerekend:

Macroplastics ►grote stukken plastic zwerfvuil die groter zijn dan 5 mm

Microplastics ► plastic deeltjes die in hun langste afmeting tussen 0,1 μm en 5 mm liggen

Nanoplastics ► plastic deeltjes met een grootte tussen 1 en 100 nanometer (nm) (0,001 μm – 0,1 μm)

Alle mogelijke vormen van kunststofdeeltjes worden in aanmerking genomen, namelijk fragmenten, vezels/filamenten, kralen/bolletjes, films/ vellen en pellets.

ONZE MOGELIJKHEDEN

De enorme verscheidenheid aan verschillende soorten plastic die vandaag op de consumentenmarkt beschikbaar is, maakt de kwalitatieve of kwantitatieve analyse van microplastics tot een enorme uitdaging en er zijn nog geen officieel erkende methoden beschikbaar.

Dankzij de jarenlange ervaring van ECAMRICERT-ECSIN, onderdeel van MÉRIEUX NUTRISCIENCES, zijn er echter specifieke methoden ontwikkeld en gevalideerd die toepasbaar zijn op verschillende matrixtypen, waaronder detergenten, cosmetica, drinkwater, melk, dranken, minerale zouten, visproducten en milieumatrices (bijv. afvalwater, bodem en slib).